هرچه باشی خوب یا بد دوستت دارم

غزل آغاز شد شاید بدانی دوستت دارم

که حتی لااقل اینجا بخوانی دوستت دارم

ز دل بر خاستم تا در غزل باران احساسم

نپنداری که من تنها زبانی دوستت دارم

از اوج چشمهایت جرائت پرواز می گیرم

زمینی هستم اما آسمانی دوستت دارم

تو را جان می فشانم اگر هزاران بار جان گیرم

هزاران بار با هر جان فشانی دوستت دارم

قسم بر لحظه اعدام بر رگبار مژگانت

به آن زخمی که بر دل می فشانی دوستت دارم

زدی آتش به جانم با کلامی آتشین اما

بدان من با همه آتش بجانی دوستت دارم

درون آیینه با یک نگاه ساده می فهمی

که تنها آنقدر که دلستانی دوستت دارم

به عاشق ماندن و تنهایی و پژموردگی سوگند

که تو حتی اگر با نمانی دوستت دارم

غزل پایان گرفت و من در اینجاخوب می دانم

بدانی یا ندانی جاودانی دوستت دارم

.. وقتی تو زندگی نگا میکنم.. وقتی به طبیعت و جاده دقت میکنم .. به عظمتت پی میبرم.. بعد با تمام وجودم حس میکنم که من مال توم.. وقتی تنهام .. یعنی تو دوست داری من فقط مال تو باشم خدای من...

اله من.. شهادت میدم تو پرودگار تمام پاکیها و نیکی ها .. پرودگار رحمت و بخششی... مجنون وار  تو صحرای جنونت سر به سجده میذارم و عاشقانه دوستت دارم..